سیستم آموزش چندزبانه یک ضرورت فوریست

نظام آموزشی در ایران یک نظام تک‌زبانی است و فارسی تنها زبان آموزشی است. این در حالی است که نزدیک به نیمی از جمعیت این کشور را غیرفارس زبانان تشکیل می‌دهند.

در سال ۱۳۸۸ ، حمیدرضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش وقت اعلام کرد، «هفتاد درصد دانش ‌آموزان در سراسر کشور دو زبانه بوده و پس از ورود به کلاس اول و گذراندن یک سال تحصیلی هنوز زبان مادری آنها به فارسی تبدیل نشده‌است.»

این واقعیت باعث شده که نیمی از دانش‌آموزان در ایران در یادگیری با مشکلات فراوانی روبرو شوند. افت کیفیت تحصیلی، تحقیر لهجه دانش آموزان غیرفارس زبان، و تأثیرات منفی بر روح و روان این دانش آموزان تنها بخشی از این مشکلات است.

تحقیقات نشان داده که موفقیت تحصیلی با استفاده از زبان مادری رابطه مستقیم دارد.

بر اساس تحقیقات مریم دانشگر، عضو هیئت علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، «مقایسه‌ها نشان می‌دهد ضعیف‌ترین نتایج تحصیلی به مناطق و استان‌های دو زبانه تعلق دارد. در یک بررسی نمرات نهایی درس‌های زبان فارسی و ادبیات فارسی استان‌های مختلف مقایسه شده‌اند، استان‌هایی خوزستان، لرستان، کهگیلویه و بویراحمد، و کردستان ضعیف‌ترین نتایج را داشته‌اند.»

این امر بدون شک باعث سرخوردگی دانش آموزان می‌شود تا حدی که تصمیم به ترک تحصیل می‌گیریند. برای مثال در استان خوزستان ( اقلیم الاهواز) حدود دو سوم دانش آموزان عرب در ابتدایی و متوسطه ترک تحصیل می‌کنند و از هر چهار دانش‌آموز عرب که به مدرسه می‌روند تنها یک نفر موفق به گرفتن دیپلم می‌شود.

ما امضاکنندگان این دادخواست خواستار پایان آموزش تک‌زبانی در مدارس ایران هستیم و معتقدیم که یک نظام آموزشی چندزبانه می تواند بسیاری از مشکلاتی که دانش‌آموزان غیرفارس زبان اعم از کرد و ترک و بلوچ و عرب و غیره با آن مواجه هستند را حل کند.

تنها با مشارکت همه‌ی شهروندان ایران و پاس‌داشت زبان اقلیت‌هاست که میتوان به توسعه کشور در مسیر دموکراسیِ فراگیر یاری رساند. چندزبانی یک فرصت و یک ضرورت است، نه یک تهدید.

//

متن دادخواست به زبان عربی

نظام التعليم متعدد اللغات حاجة ملحة

کاتب: عارف الاهوازی

من المعروف أن النظام التعليمي في إيران هو نظام أحادي اللغة والفارسية هي اللغة التعليمية الوحيدة المعترف بها رسمياً. بيما ما يقرب من نصف سكان البلاد لا يتحدثون الفارسية.

في عام 2009 ، أعلن وزير التعليم آنذاك ، حميد رضا حاجي بابائي ، أن "سبعين بالمائة من الطلاب في جميع أنحاء البلاد يتحدثون لغتين ، و على الرغم من دخولهم الى الصف الأول وقضاء العام الدراسي ، لم يشفع لهم هذا الأمر لتصبح  الفارسية لغتهم الأم".

تسببت هذه الحقيقة في أن يواجه نصف الطلاب في إيران العديد من صعوبات في عملية التعلم. و ممكن رد مشكلة انخفاض جودة التعليم ، وإضعاف لهجة الطلاب غير الفرس ، والآثار السلبية المترتبة على نفسية هؤلاء الطلاب الى هذا الاتجاه المذكور سالفاً وما هذه الاثار سوى بعض من هذه المشاكل العديدة التي تسببها وحدوية اللغة.

أظهرت الأبحاث أن التحصيل الأكاديمي يرتبط ارتباطًا مباشرًا باستخدام لغة الأم. وفقًا لبحث أجرته مريم دانشكر ، عضو هيئة التدريس في أكاديمية اللغة الفارسية وآدابها ، "في إحدى الدراسات ، التي تمت مقارنة الدرجات النهائية لدورات اللغة الفارسية والأدب في مختلف المحافظات. كان لمحافظات خوزستان(الأهواز) ولورستان وكوهجيلويه وبوير أحمد وكردستان أسوأ النتائج."

لا شك أن هذا الأمر سيحبط معنويات الطلاب لدرجة أنهم قرروا على اثرها الانسحاب من اكمال الدراسة. وفي إقليم الأهواز خاصة ، على سبيل المثال ، يترك حوالي ثلثي الطلاب العرب المدارس الابتدائية والثانوية ، وينجح واحد فقط من كل أربعة طلاب عرب لتكميل مشواره التعليمي في المدرسة.

نحن الموقعون على هذه العريضة ، ندعو إلى إنهاء التعليم القائم على أحادية اللغة في المدارس الإيرانية ونعتقد أن نظام التعليم متعدد اللغات يمكن أن يحل العديد من المشاكل التي يواجهها الطلاب غير الناطقين باللغة الفارسية ، بما في ذلك الأكراد والأتراك والبلوش والعرب ، إلخ.

وذلك فقط عن طريق مشاركة جميع المواطنين الإيرانيين وحماية لغة الأقليات يمكن مساعدة البلاد على التطور في طريق الديمقراطية الشاملة.التي تمنح التعددية اللغوية فرصة و يتم التعبير عنها باعتبارها ضرورة وليست تهديدًا.

//

A Multilingual Education System Is an Urgent Necessity

Author: Aref Al- Ahwazi

Iran has a monolingual education system where Persian is the only language of instruction, whereas nearly half of the country’s population are non-Persian native speakers.

In 2009, the then Minister of Education, Hamid Reza Haji Babaei, declared, “Seventy percent of students across the country are bilingual, and after entering the first grade and spending a school year, they cannot speak Persian as easily as their mother tongue.”

This fact has caused half of the students in Iran to face many learning difficulties. Declining educational quality, denigration of the accent of non-Persian language students, and adverse effects on the psyche of these students are just some of the problems non-Persian speakers face.

Research has shown that academic achievement is directly related to using one’s mother tongue. According to research by Maryam Daneshgar, a faculty member at the Academy of Persian Language and Literature, “Comparative studies show that the poorest academic results belong to bilingual regions and provinces. One study compared the final grades of Persian language and literature courses in different provinces. The provinces of Khuzestan, Lorestan, Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad, and Kurdistan had the worst results.”

Monolingual education undoubtedly frustrates such students, to the point that some even decide to drop out. For example, in Khuzestan province (Al-Ahwaz region), about two-thirds of Arab students drop out of elementary and high school, and only one in four Arab students graduates.

The signatories of this petition call for an end to the monolingual education system in Iranian schools and believe that a multilingual education system can solve many of the problems faced by non-Persian language students, including Kurds, Turks, Baluchis, Arabs, Turkmen, and many others.

Our country can be on the path to inclusive democracy when it respects the languages of minorities, and thus all citizens have an equal share of education. Multilingual education is an opportunity and a necessity, not a threat.

///