ما امضاءکنندگان این دادخواست، امتناع جمعی خود را از شرکت در انتخابات نمایندگی مجلس ۱۴۰۲ اعلام میکنیم. تحریم ما ریشه در این باور اساسی دارد که دامنه مشارکت مردم در ایران باید بسیار فراتر از صندوقهای رأی باشد.
مسؤلان نظام جمهوری اسلامی ایران باید بدانند که حقوق و آزادیهایما محدود به روزهای انتخابات نیست. ما خواستار حق داشتن نهادها، رسانههای آزاد و فعالیت مستقل بدون ترس از انتقام یا اتهام تبانی علیه امنیت ملی هستیم. فضای فکری و سیاسی باید به روی فعالان مدنی و صداهای مخالف باز باشد.
ما نمیتوانیم چشم خود را بر واقعیت تلخ چشمانداز سیاسی ایران ببندیم، فاجعه مرگبار جمعه خونین زاهدان و خاش به همراه فضای فراگیر ترس و سرکوب در بلوچستان، اوضاع را به روشنی نمایان میکند. هر روز شاهد آزار و اذیت، اعدام، و کشتار ناعادلانه شهروندان بلوچ هستیم که جرأت میکنند برای نیازهای اولیه و حقوق خود صحبت کنند.
در غیاب آزادی اجتماعی، فردی، سیاسی، و نبود مطبوعات و رسانههای آزاد، تصور انتخابات عادلانه و دموکراتیک، توهین به شعور جمعی مردم است. هنگامی که صدای منتقدان و مخالفان به طور سیستماتیک خاموش میشود و از مشارکت منع میشوند، چه چیزی از روند دموکراتیک باقی میماند؟
ما در مراسمِ حکومتی که دستش به خون شهدای ما آغشته است شرکت نمیکنیم، حکومتی که خدانور، مونا، هستی، محمداقبال و بیگناهان دیگر را کشته است. ما بر پایندی خود به راه مبارزه و آزادی استوار میمانیم. با تحریم این انتخابات، از مشروعیتبخشیدن به رژیمی که حقوق اولیه شهروندان خود را انکار میکند، خودداری میکنیم.
ما از همه شهروندان، گروهها، سازمانها، نهادها و فعالان بلوچ میخواهیم که در تحریم انتخابات آتی در بلوچستان به ما بپیوندند. بیایید با هم پیام قدرتمندی بفرستیم که تا صدایمان شنیده نشود، حقوق ما رعایت نشود و عدالت حاکم نشود، آرام نخواهیم گرفت.
در جمهوری اسلامی انتخابات نمایشی و دروغین است.