من محمدامین توسلی هستم، در تاریخ ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ در همدان به هنگام اعتراضات خیابانی مورد اصابت گلولههای ساچمهای ماموران جمهوری اسلامی قرار گرفتم. این گلولهها در بدن من باقی ماندهاند و از آن روز تاکنون سلامت جسمی من به شدت کاهش پیدا کرده است. مادرم تنها موفق به خارج کردن تعداد محدودی از گلولهها شد. با توجه به تعداد زیاد دستگيریها، امکان دريافت کمکهای پزشکی وجود نداشت. در نتيجه، تا این تاریخ نتوانستهام اکثر گلولهها را از بدنم خارج کنم.
علایمی همچون حملههای عصبی، عفونتهای پوستی (گاه در ناحیه تناسلی)، بدن درد، سردرد های ممتد، و ضعف مفاصل و استخوانها را تجربه میکنم. هیچکدام از این عوارض را تا قبل از تیراندازی مأموران تجربه نکرده بودم. واهمه از مراجعه به متخصصان به خاطر ریسک دستگیری نیز فشار روانی را شدت بخشیده است.
در خواست من ساده است: حق درمان رایگان برای آسیبدیدگان جنبش «زن، زندگی؛ آزادی»، کسانی که فرزندان این سرزمین هستند، به خاطر حق و عدالت به خیابان آمدند، و بیرحمانه هدف گلولهباران اقتدارگرایان قرار گرفتند.
به خاطر همدردی با یک جوان عدالتخواه امضا میکنم. او باید معالجه شود.