فراخوان تحریم نشست دوحه و اعتراض علیه معامله با تروریسم
بیشتر و قاطعانهتر از هر زمانی دیگر تأکید داریم که طالبان، از لحاظ ماهیت، ساختار، تشکیلات و اهدافاش، یک گروه تروریستی، توتالیتار و ضدارزشهای بشری است. ژیم حاکم بر افغانستان، رژیمی آپارتاید است وهیچ نسبتی با بدنهی اجتماعی، نیروهای مردمی و جامعهی مدنی افغانستان ندارد.
ما بهعنوان نیروی عدالتخواه و برابریطلب، حضور گروه تروریستی طالبان را که دستانش به خون بیگناهان آلوده بوده و پابندی هیچ اصول و ارزش انسانی نیستند، در نشست بینالمللی دوحه تحریم میکنیم. هر نوع «مذاکره» با جنایتکاران جنگی، عاملان جنایت علیه بشریت، کارگزاران آپارتاید جنسیتی و در کل تمامی کسانی که عدالت انتقالی را به سخره گرفتهاند، «گفتوگو» نه، بلکه «معامله» پنداشته میشود.
ما جمعی از گروهها، نهادها و نیروهای مردمی، که برای به رسمیتشناسی و ارجنهادن به انسان، انسانیت و ارزشهای جهانی حقوق بشری میرزمیم، هرگز اجازه نخواهیم داد که یک گروهک تروریستی، از نام مردم افغانستان در جهت منافع و اهداف شرورانهی خویش سوء استفاده کرده و از جانب ما با جهانیان گفتوگو کنند. تسخیر قدرت و اشغال نظام، هرگز به معنای کسب مشروعیت مردمی نیست، بلکه برعکس به معنای ایجاد دولتی اشغالگر و سلطهجو و استبدادیست.
طالبان واقعیت جامعهی افغانستان نیستند؛ چون مبنای اقتدارطلبی آنها با خشونت، سرکوب و قتل عام مردم بنا نهاده شده و نمیتوان رژیمی را که علیه مردم و انسانیت است، واقعیت جامعهی افغانستان خواند. این اقلیت وحشی، هرگز نمیتواند مقام راستین اکثریت جامعۀ صلحدوست و بیزار از جنگ افغانستان را مخدوش کند. این اراده جمعی و مشارکت همهجانبهی «ما» و سایر مردم در امور سیاسی، اقتصادی و اجتماعی افغانستاناند که حقیقت بزرگ را تشکیل میدهد. این حقیقت بزرگ، مدعی است که طالبان هیچ مشروعیتی نداشته، ندارند و هرگز نخواهند داشت. طالبان هیچ راهی جز تسلیمشدن بیقیدوشرط به خواست و ارادهی جمعی مردم افغانستان و پیوستن به روند عدالت انتقالی ندارند، حتی اگر سالیان سال بر اریکهی قدرت تکیه زده باشند.
ما زنان معترض، فعالان مدنی، مدافعان حقوق بشر و مردم افغانستان، ضمن ایستادگی علیه دعوت از گروه تروریستی طالبان و حضور این گروه در نشست دوحه، به سازمان ملل، کشورهای اشتراککننده در نشست و نهادهای بینالمللی حقوقبشری هشدار میدهیم که معامله با طالبان، معامله علیه تمام ارزشهای انسانی و حقوق بشری مدرن است که مبنای اخلاقی و سیاسی ایجاد سازمان ملل، حقوق بشر و همه ارزشهای انسانی امروز است. ما ضمن تحریم هر نشستی با هدف معامله با طالبان، از سازمان ملل و کشورها میخواهیم که مسیر گفتوگوی شان را از طالبان به سوی مردم افغانستان تغییر دهند و برای برآوردهشدن خواستهای واقعی و انسانی مردم افغانستان تلاش ورزند.در این فراخوان، خواستهای مردم افغانستان برای ایجاد فشار بر رژیم تروریستی طالبان و عبور از آن، شمارهوار فهرست میشود؛ خواستهایی که مبنای حقوق بشری، انسانی و اخلاقی دارد و جهان مکلف است به جای معامله با طالب، بر این خواستها تمکین کند:
۱- جرمانگاری و به رسمیتشناسی رژیم آپارتاید در افغانستان: زنان، دگرباشان جنسی و اقلیتهای دینی و مذهبی در افغانستان، به شکل روشن تحت رژیم آپارتاید قرار گرفتهاند. وظیفهی سازمان ملل و کشورهای عضو است که آپارتاید جنسیتی در افغانستان را جرمانگاری و به رسمیت بشناسند.
۲- طالبان در افغانستان، با انکار مذاهب و ادیان دیگر به شکل سیستماتیک نسلکشی در افغانستان را دنبال میکنند. مستندات کافی از نسلکشی توسط این گروه در دور اول حاکمیتشان و همچنان طی بیستسال درگیری با نظام جمهوریت و سهسال حاکمیت دوبارهی شان بر افغانستان، وجود دارد.
۳- پیگیری جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت که توسط طالبان به شکل بیرویه انجام شده و مستندات کافی توسط نهادهای داخلی و بینالمللی تهیه شده است که این حقیقت را روشن میسازد.
۴- جلوگیری از ستمهای وحشیانهی طالبان، چون کوچ اجباری مردمان بومی از سرزمینشان و جابهجایی تروریستهای منطقهای و جهانی به هدف گسترش تروریزم و کنترل مردم در مناطق مختلف افغانستان.
۵- وضع تحریمهای بینالمللی علیه رژیم تروریستی طالبان و نام این گروه در فهرست سازمانهای تروریستی و تحریم سفر اعضای تروریست این گروه به بیرون از افغانستان. هر سفر اعضای طالبان به کشورهای جهان، به معنای سربازگیری به هدف گسترش تروریزم جهانی است؛ که جهان باید این وضعیت را مثابهی یک هشدار جدی در نظر داشته باشد.
۶- اتخاذ سیاست جهانی بر رفع هرگونه تبعیض و ستم قومی، زبانی، مذهبی و جنسیتی در افغانستان.
۷- برگرداندن نمایندگی افغانستان در سازمان ملل به مردم افغانستان بهعنوان تنها تریبون بینالمللی چهل میلیون انسان که امروز در اسارت طالبان به سر میبرند.
۸- ایجاد امکان گفتوگو با مردم افغانستان در مورد تشکیل دولت عبوری. افزایش فشار بیرونی بر طالبان، فشار داخلی و مردمی بر این گروه را افزایش خواهد داد و زمینه را برای تشکیل دولت عبوری فراهم خواهد کرد.
۹- برقراری روند عدالت انتقالی و رسیدگی به نیمقرن جنایت و دلجویی از تمام خانوادههای قربانیان جنگ و جنایت و کشتار در افغانستان که بدون محاکمهی جنایتکاران، نمیتوان بر جنگ جاری در افغانستان نقطهی پایان گذاشت.
۱۰- تاکید بر تمرکززدایی از قدرت در افغانستان و ایجاد ساختاری که در آن، گروههای قومی، مذهبی و طبقاتی مختلف جامعه، بتوانند خود را ببینند و مورد بهرهکشی و ستم قدرت مرکزی قرار نگیرند.
۱۱- تضمین حقوق زنان و اقلیتهای جنسی به عنوان بزرگترین قربانیان تبعیض و ستم ساختاری در افغانستان.
۱۲- ایجاد تغییر بنیادین در نظامهای آموزشی، تحصیلی، بهداشتی، امنیتی و دفاعی به نفع مردم.
۱۳- قطع دسترسی طالبان به کمکهای بشردوستانهی جهان که برای مردم افغانستان فرستاده میشود؛ چون طالبان بخش بزرگی از این کمکها را که باید به مستحقین توزیع شود، در جهت تقویت نظامی و اقتصادی خود و دیگر گروههای تروریستی استفاده میکنند.
ما با امضای این فراخوان میخواهیم صدای مردم افغانستان را به گوش سازمان ملل و کشورهایی که در پی معامله با تروریسم جهانی استند، برسانیم.
هر نوع مذاکره و گفتوگویی که این خواستههای اساسی مردمی را برآورده نسازد، چیزی جز معامله و مذاکره برای رسیدن به اهداف اقتصادی و حفظ منافع قدرتهای منطقهای بر سر کشور افغانستان نیست که در نهایت، قطعاً با شکست مواجه خواهد شد. آنچه باید سازمان ملل و کشورهای منطقه به آن توجه داشته باشند، جلوگیری از تبدیل شدن افغانستان به محل فرماندهی تروریزم جهانی تحت حاکمیت طالبان است. اکنون دهها گروه تروریستی در این کشور، مدارس و کمپهای آموزش تروریزم برگزار کردهاند که خطریست بالقوه برای منطقه و جهان. تنها راه مبارزه با ناامنی در افغانستان، منطقه و جهان، نابودی طالبان و به قدرترسیدن مردم افغانستان است که خواهان زندگی انسانی و مسالمتآمیز با خود، همسایگان و جهان استند.
طالبان و دیگر اسلامگرایان نماینده مردم افغانستان نیستند.